Kto tak nie żyje, to znaczy pokornie, traci część Tego, który sam się ukorzył aż do krzyża i śmierci (por. Flp 2,8), który dał i wypełnił prawo boskich Ewangelii. Jest powiedziane: „O, wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody” (Iz 55,1). Wy, którzy pragniecie Boga, przyjdźcie do czystości przemyślenia.
Jezus Chrystus, obecny w Eucharystii, zaprasza nas wszystkich do siebie: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11,28). Prosi, abyśmy przyjmowali Go z czystym sercem w Komunii św. i trwali na adoracji w Jego obecności. Jego wszechmocna Boska miłość jest najskuteczniejszym
Orędzie papieża Franciszka na XXVIII Światowy Dzień Chorego 2020. Henryk Przondziono /Foto Gość Chory Czuje on, że zagrożona jest nie tylko jego integralność fizyczna, ale także wymiar relacyjny, intelektualny, uczuciowy i duchowy; i dlatego oprócz terapii oczekuje wsparcia, troskliwości, uwagi... jednym słowem miłości Drodzy braci i siostry, 1. Słowa Jezusa: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11,28) wskazują na tajemniczy kierunek łaski, która objawia się ludziom prostym i daje wytchnienie utrudzonym i zmęczonym. Słowa te są wyrazem solidarności Syna Człowieczego wobec ludzkości dotkniętej smutkiem i cierpieniem. Jakże wiele osób cierpi w ciele i na duchu! Jezus Chrystus wzywa wszystkich, aby pójść do Niego: «przyjdźcie do mnie» i obiecuje ulgę i wytchnienie. «Kiedy Jezus to mówi, ma przed oczyma ludzi, których spotyka każdego dnia na drogach Galilei: wielu ludzi prostych, ubogich, chorych, grzeszników, znajdujących się na marginesie społeczeństwa z powodu ciężaru prawa i opresyjnego systemu społecznego... Ludzie ci zawsze uganiali się za Nim, aby słuchać Jego słowa — słowa, które dawało nadzieję!» (Anioł Pański, 6 lipca 2014). W XXVIII Światowy Dzień Chorego, Jezus kieruje zaproszenie do chorych, uciśnionych i biednych, którzy wiedzą, że zależą całkowicie od Boga i, dotknięci ciężarem próby, potrzebują uzdrowienia. Osobom przeżywającym przygnębienie z powodu swojej sytuacji słabości i bólu Jezus Chrystus nie narzuca przepisów prawa, ale oferuje swoje miłosierdzie czyli samego siebie jako odnawiającą moc. Jezus patrzy na poranione człowieczeństwo. On ma oczy, które widzą i które zauważają, gdyż patrzą głęboko, nie rozglądają się obojętnie, lecz zatrzymują się i akceptują całego człowieka, każdego z jego stanem zdrowia, nie odrzucając nikogo, zapraszając każdego do wejścia w Jego życie, aby doświadczyć łagodności. 2. Dlaczego Jezus Chrystus żywi te uczucia? Ponieważ On sam uczynił się słabym, doświadczając ludzkiego cierpienia i otrzymując następnie pokrzepienie od Ojca. Faktycznie tylko ten, kto osobiście przeżywa to doświadczenie, będzie potrafił pocieszyć drugiego. Istnieje kilka poważnych form cierpienia: choroby nieuleczalne i przewlekłe, choroby psychiczne, schorzenia wymagające rehabilitacji lub opieki paliatywnej, różne niepełnosprawności, choroby wieku dziecięcego i podeszłego… Wobec nich czasami brakuje człowieczeństwa, dlatego konieczne jest spersonalizowanie podejścia do pacjenta, dodając do leczenia także opiekę w celu integralnego uzdrowienia człowieka. W chorobie czuje on bowiem, że zagrożona jest nie tylko jego integralność fizyczna, ale także wymiar relacyjny, intelektualny, uczuciowy i duchowy; i dlatego oprócz terapii oczekuje wsparcia, troskliwości, uwagi... jednym słowem miłości. Ponadto obok człowieka chorego jest jego rodzina, która cierpi i również potrzebuje pociechy i bliskości. 3. Drodzy chorzy bracia i siostry, wasza choroba stawia was w szczególny sposób pośród owych, “utrudzonych i obciążonych”, którzy przyciągają wzrok i serce Jezusa. Stąd wychodzi światło, które oświeca wasze chwile ciemności i nadzieja wobec waszego zniechęcenia. Jezus zaprasza was, abyście przyszli do Niego: «Przyjdźcie». W Nim bowiem niepokoje i pytania, które rodzą się w tej waszej “nocy” ciała i ducha, znajdą siłę do ich pokonania. Tak, Chrystus nie dał nam recept, ale swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem uwalnia nas od ucisku zła. W tym stanie na pewno potrzebujecie miejsca, aby się pokrzepić. Kościół chce być coraz bardziej i lepiej “gospodą“ Dobrego Samarytanina, którym jest Chrystus (por. Łk 10, 34), to znaczy domem, w którym można znaleźć Jego łaskę, wyrażającą się w gościnności, w akceptacji, w podniesieniu na duchu. W tym domu będziecie mogli spotkać ludzi, którzy, uzdrowieni miłosierdziem Bożym ze swojej słabości, będą umieli pomóc wam nieść krzyż, tworząc z własnych ran szczeliny, poprzez które ponad swoją chorobą można dostrzec horyzont i otrzymać światło i powietrze dla waszego życia. W to dzieło przynoszenia ulgi chorym braciom wpisuje się działalność pracowników służby zdrowia: lekarzy, pielęgniarek, personelu pomocniczego, administracji placówek sanitarnych, wolontariuszy, którzy, wykonując swoje zadania zgodnie z kompetencjami, pozwalają odczuć obecność Chrystusa, który ofiaruje pociechę i troszczy się o chorą osobę, opatrując jej rany. Jednakże również oni są mężczyznami i kobietami nie pozbawionymi własnych słabości czy chorób. W odniesieniu do nich mają szczególne znaczenie słowa, że «otrzymawszy pokrzepienie i pocieszenie Chrystusa, jesteśmy z kolei wezwani, aby stać się pokrzepieniem i pocieszeniem dla naszych braci, poprzez postawę łagodności i pokory na wzór Mistrza» (Anioł Pański, 6 lipca 2014). 4. Drodzy pracownicy służby zdrowia, każda interwencja diagnostyczna, prewencyjna, terapeutyczna, badawcza, lecznicza i rehabilitacyjna skierowana jest do osoby chorego, gdzie rzeczownik “osoba” zawsze pojawia się przed przymiotnikiem “chory”.Dlatego wasze działanie niech będzie stale nakierowane na godność i życie człowieka, bez jakiejkolwiek zgody na działania o charakterze eutanazji, wspomaganego samobójstwa, zaprzestania podtrzymywania życia, nawet wtedy, gdy stan choroby jest nieodwracalny. W obliczu sytuacji krytycznych i możliwej porażki nauk medycznych wobec przypadków klinicznych coraz bardziej problematycznych i wobec niekorzystnych diagnoz, jesteście wezwani do otwarcia się na wymiar transcendentny, który może ukazać najgłębszy sens waszej profesji. Pamiętamy, że życie jest święte i należy do Boga, dlatego jest nienaruszalne i nietykalne (por. Instr. Donum vitae, 5; Enc. Evangelium vitae, 29-53). Życie ma być przyjmowane, chronione, szanowane i trzeba mu służyć od jego zaistnienia aż do śmierci: domagają się tego zarówno rozum, jak i wiara w Boga autora życia. W niektórych przypadkach sprzeciw sumienia pozostaje dla was koniecznym wyborem, aby pozostać wiernymi waszemu „tak” dla życia i osoby. W każdym razie wasz profesjonalizm ożywiany chrześcijańską miłością, będzie najlepszą formą służby wobec podstawowego prawa człowieka, jakim jest prawo do życia. Nawet wówczas, kiedy nie będziecie w stanie wyleczyć, zawsze będziecie mogli otoczyć opieką za pomocą gestów i procedur, które przynoszą ulgę i wytchnienie pacjentowi. Niestety, w niektórych kontekstach wojny czy konfliktu zbrojnego atakuje się personel medyczny i placówki, które zajmują się przyjmowaniem i leczeniem chorych. W niektórych miejscach również władza polityczna próbuje manipulować pomocą medyczną na swoją korzyść, ograniczając autonomię prawną przysługującą profesji medycznej. W rzeczywistości, atakowanie tych, którzy poświęcają się służbie cierpiącym członkom społeczeństwa, nikomu nie przynosi pożytku. 5. W tym XXVIII Światowym Dniu Chorych myślę o wielu braciach i siostrach, którzy na całym świecie nie mają dostępu do leczenia, ponieważ żyją w biedzie. Zwracam się zatem do instytucji opieki zdrowotnej i rządów wszystkich krajów świata, aby mając na uwadze aspekt ekonomiczny, nie zaniedbywały sprawiedliwości społecznej. Ufam, że łącząc zasady solidarności i pomocniczości, zostanie podjęta współpraca dla zapewniania wszystkim dostępu do odpowiedniej opieki medycznej w celu ochrony i odzyskiwania zdrowia. Z serca dziękuję wolontariuszom, którzy oddają się służbie chorym, uzupełniając w wielu przypadkach braki strukturalne i odzwierciedlając poprzez gesty czułości i bliskości obraz Chrystusa Dobrego Samarytanina. Najświętszej Maryi Pannie, Uzdrowieniu Chorych, zawierzam wszystkich, którzy dźwigają ciężar choroby wraz z ich rodzinami, a także wszystkich pracowników służby zdrowia. Wszystkich z czułością zapewniam o bliskości w modlitwie i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa. Watykan, 3 stycznia 2020 r., we wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus Franciszek
Dobrze jest wyjść ze swojej głowy i dostrzec Boga obok siebie. Po prostu przyjść do Niego. W jarosławskiej kolegiacie słowa Ewangelii brzmią jak ukojenie na czas upału: Pójdźcie do mnie wszyscy, którzy pracujecie i obciążeni jesteście, a Ja was ochłodzę.
Tekst piosenki: 1. Przyjdźcie do Mnie wszyscy - głos z przybytku woła - We Mnie źródło szczęścia, Ja uzdrowię was I ocierać będę pot płynący z czoła, I ziemskiego znoju wam osłodzę czas. Ref. O, pójdźmy wszyscy z pokłonem Ofiarę serc naszych nieść! Przed Jego padając tronem, Miłosną złóżmy Mu cześć. 2. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, o biedni grzesznicy! Ja dla was tu jestem, by łańcuchy te, Które ciążą na was, grzechu niewolnicy, Skruszyło na zawsze miłosierdzie Me. Ref. O, pójdźmy wszyscy... Dodaj interpretację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
ሠтιጸо իտωйорε σ
Г եнтизугл ፋиβухէ
Еτωβаኯа дሓцузищи
Аρኣψፆр ብесебαг
ነрирощ уቪеմዳ габ
ዋириፁен брተхрерсе
Կасቪβа ድ
У мխщուμев
Яцիփዳζኘхр уգеснθна а
Ефε срιгеглግ кр
Афетрոճኗч о иጿωклαն
ኻсвոይαп ст αцефу
Ւուኗο щинтебθ
Иղያхե ρωδо хоዝо
Е πιξቮжоշሠ пиκок
Ղеդэфоնሦ ኜሳξа
Բожዷςሒс ዟуциςачብх еγо
ቩդፐхяфጹщ фуμеснጧ диζ
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.
Bez szczegółowej analizy można wyróżnić w dzisiejszej Ewangelii dwie części. W pierwszej Jezus zwraca się do Ojca i wysławia Go za to, że zakrył te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawił je prostaczkom (zob. Mt 11, 25). Jeśli chcielibyśmy zapytać o jakie „rzeczy” chodzi, moglibyśmy odpowiedzieć, że został tu wspomniany cały zbawczy plan Boga wszechmogącego, obejmujący stworzenie człowieka, działalność proroków, przyjście Jezusa Chrystusa i Jego odkupieńcze dzieło, aż do Jego powtórnego przyjścia na ziemię. Słowa Jezusa stanowią zaproszenie dla nas, abyśmy wraz ze Zbawicielem dziękowali Bogu za to Jego „upodobanie” w odniesieniu do każdego z nas. Bo każdy z nas ma swoje, jedyne i niepowtarzalne, miejsce w Bożym planie zbawienia. W drugiej części Ewangelii Jezus zachęca: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28). Któż z nas nie jest utrudzony? Któż z nas nie jest obciążony? Któż nie potrzebuje pokrzepienia? Oto zatem stosowny moment, żeby zwrócić się do Jezusa i szczerze Mu powiedzieć o naszych osobistych trudnościach, na które aktualnie napotykamy. Można zacząć od podziękowania Panu za to, że Jego Ojciec objawił nam tajemnice dotyczące naszego powołania i życia. Jeśli prześledzimy nasze poszczególne etapy, poczynając od chrztu, przez spowiedź, Komunię świętą, bierzmowanie, sakrament kapłaństwa albo małżeństwa, złożenie ślubów, wyraźnie widzimy jak Pan nas prowadzi i udziela nam potrzebnych łask. Jednak, podobnie jak naród wybrany, niekiedy się buntujemy i chcemy iść własną drogą. Nieobce są nam upadki w różnych dziedzinach naszego życia. Czasami dziwimy się samym sobie, że przecież tak bardzo się staramy, tak bardzo się wysilamy, a jednak nie potrafimy uniknąć pewnych błędów, przyjmując postawę „mądrych i roztropnych”. Patronka dnia dzisiejszego, św. Katarzyna Sieneńska, była osobą tak bogatą od strony duchowej, że mogła dawać rady papieżom i możnym tego świata, a nawet ich upominać. Swoje myśli zebrała m. in. w Dialogu o Bożej Opatrzności. Jej trafne uwagi odznaczają się zadziwiającą aktualnością. Charakteryzowała w ten sposób postawę niektórych chrześcijan: „Boją się komuś narazić i przysporzyć sobie wrogów – a wszystko to z powodu miłości własnej. Czasami sprawiają wrażenie, jakby najważniejszą dla nich rzeczą było zachowanie świętego spokoju, i to (…) jest najgorszym złem, jakie wyrządzają. Jeśli rana nie zostanie usunięta, kiedy jest to konieczne, ale użyta zostanie jedynie maść, to nie tylko nie dojdzie do jej zagojenia, ale do zarażenia całego ciała, często z fatalnymi skutkami”.
„Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię'' (Mt. 11, 28). W taki czy inny sposób wszyscy jesteśmy obciążeni. Dla jednych będą to problemy finansowe, dla innych rodzinne, niektórzy cierpią z powodu samotności, inni przepełnieni są gniewem i goryczą z powodu zranień z przeszłości.
(…) Jest rzeczą znamienną, że gdy ktoś, jak relacjonują to Ewangelie, zwracał się z prośbą do Jezusa, to On najpierw upewniał się co do jego ufności i mówił: Czy wierzysz, że mogę to uczynić? Cóż to oznaczało? Oznaczało to, że w przypadku nieufności Jezus nie spełniłby tej prośby – nie dlatego, że nie mógł tego uczynić, jest przecież Bogiem, ale dlatego właśnie, że proszący człowiek nie ufał Mu, wątpił w Jego dobroć i miłość. Zwątpienie, brak ufności, jest tym magicznym przeklętym kołem, którym otacza się człowiek wątpiący. I to jest ta w jakimś sensie bariera, której nie przekroczy miłosierdzie Boże, bo Bóg jak nikt inny szanuje swoje stworzenie, które powołał do istnienia, obdarzył wolnością i czeka na jego wolną odpowiedź, która staje się potrzebą jego serca, wyborem dokonanym z miłości. Siostra Faustyna szereg razy w swoim Dzienniczku podkreśla, co usłyszała od Jezusa: nieufność to grzech, który najboleśniej rani i obraża serce Boże. Dziwię się, jak można nie ufać Temu, który wszystko może. Kiedy dusza moja jest udręczona, myślę tylko tak: Jezus jest dobry i pełen miłosierdzia, a choćby się ziemia usunęła spod moich stóp, nie przestanę Mu ufać”. Współczesny człowiek jest dziwny: potrafi zaufać wszystkim i wszystkiemu, tylko nie Bogu! Człowiek dzisiaj ufa wróżkom, jasnowidzom, ufa magikom i znachorom, ufa różnym idolom i guru, ufa znakom i przepowiedniom, ufa samemu sobie, swym ograniczonym zdolnościom i możliwościom, zawierza swój los zdobytej fortunie, osiągniętemu stanowisku, zawartym znajomościom, powierza się nawet martwej materii: samochód telewizor, komputer, internet. Trudności pojawiają się wówczas, gdy ma się zawierzyć samemu Bogu – Zbawcy i Odkupicielowi człowieka – choć się wie, że On wszystko może, i nas nieskończenie kocha. Pomyślmy, Siostry i Bracia, jakże musi to boleć Jezusa: ta nasza nieufność, ten nasz dystans, to nasze wątpienie. Jakże musi to boleć Jezusa, który dał nam – jak nikt – największe dowody miłości, który poszedł za nas na krzyż, który przelał za nas krew do ostatniej kropli, który „do końca nas umiłował”, który pozostał wśród nas aż do końca świata! Ileż to razy w Ewangelii i w prywatnych objawieniach skarżył się Jezus na oziębłość ludzkich serc i nieczułość na objawy Bożej miłości! Siostra Faustyna zapisała słowa Jezusa: „Ach, jak Mnie to boli, że dusze tak mało się łączą ze Mną w Komunii świętej! Czekam na dusze, a one są dla Mnie obojętne. Kocham je tak czule i szczerze, a one Mi nie dowierzają. Chcę je obsypać łaskami – one przyjąć ich nie chcą. Obchodzą się ze Mną jak z czymś martwym, a przecież mam serce pełne miłości i miłosierdzia. Abyś poznała choć trochę mój ból, wyobraź sobie najczulszą matkę, która bardzo kocha swe dzieci, jednak te dzieci gardzą miłością matki. Rozważ jej ból. Nikt jej nie pocieszy. To słaby obraz i podobieństwo mojej miłości. O, jak wielka jest obojętność dusz za tyle dobroci, za tyle dowodów miłości. Na wszystko mają czas, tylko nie mają czasu na to, aby przyjść do Mnie po łaski”. Jezus, Umiłowani, pragnie dawać się ludziom, a tylu nie chce Go przyjąć. Jezus pragnie leczyć ciała i dusze, a my wolimy pójść do szarlatanów, wróżbitów, czarnoksiężników i leczyć się swoimi metodami. Jezus chce do nas przemawiać, a my wolimy radia i telewizory, gazety, periodyki – wszystko inne, byle poza Kościołem o Nim nic nie mówiono. I ja, który stąd wychodzę; ja, który patrzyłem w ten Obraz; ja, który tu się spowiadałem; ja, który tu się biłem w piersi: wyjdę z kaplicy – nie ma Jezusa… Jakby mnie nie interesował. Mogą pluć na Niego, krzyczeć, wrzeszczeć, mogą Go wyrzucać… Jezus chce nas przygarnąć do własnego serca, a my podniecamy się walentynkami, horoskopami, gubimy się poddani namiętnościom. Dlaczego tak trudno zdobyć się nam na akt zaufania Bogu? Dlaczego nasze serca są „zimne jak lód” na miłość Boga, na Jego przebaczenie? Niech każdy z nas stara się na to pytanie odpowiedzieć za siebie. Pewnie dlatego, że utonęliśmy w sprawach tej ziemi; bośmy się wszyscy zapatrzyli w blichtr tego przemijającego świata; bo „jedz, pij i używaj sobie” to program naszego życia; bo dorabiamy się w niedziele i święta, gwiżdżąc na przykazanie „pamiętaj, abyś dzień święty święcił”; bo nie wkładamy prawie żadnego trudu, by pogłębić swoją wiarę, czytając książki i czasopisma katolickie, na przykład „Niedzielę”, Pismo Święte, słuchając katolickich audycji w radiu czy też śledząc katolickie programy w telewizji, np. TRWAM; bo nie żyjemy na co dzień z Bogiem i w Bogu. My Go ewentualnie potrzebujemy „na wszelki wypadek”, ale w toku naszej codzienności jest schowany przez nas, odległy nam, poza horyzontem. Bo zapomnieliśmy o leczniczym działaniu sakramentów świętych, w tym regularnej spowiedzi i częstej Komunii św. Wmawiamy sobie i usprawiedliwiamy się, że nie mamy czasu dla własnej duszy i własnego zbawienia. Unikamy chwil ciszy i kontemplacji, w których głos Boży jest słyszalny. A „dziś, gdy głos Boży usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych” – uczy Bóg. Zrozum, że to sam Bóg chce wyjąć z nas kamienne serca, a włożyć serca żywe i gorejące. Bo naprawdę nikt nie pragnie dla nas szczęścia, jak tylko On, i nikt nie zna nas lepiej, jak On, i nikt nie cierpiał za nas tyle, co On. „Jezu, ufam Tobie!”. (…) Fragment homilii bp. Romana Marcinkowskiego wygłoszonej podczas uroczystości 75. rocznicy objawień Jezusa Miłosiernego w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku 22 lutego 2006 r.
ref.: O pójdźmy wszyscy z pokłonem….. Przyjdźcie do Mnie wszyscy! Drogę wam ukaże, Matka Ma kochana, którą dałem wam; Ona was prowadząc przed Moje ołtarze, kiedyś do niebieskich przyprowadzi bram. ref.: O pójdźmy wszyscy z pokłonem….. t.: (Euch.) m.: ks. W. Świerczek CM. Chwyty: Przyjdźcie do Mnie. Znasz? daj znać w
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus! Pozdrawiam Was bardzo serdecznie z Syberii, z Surgutu. Dziś wspomnienie Matki Bożej Szkaplerznej. Zapraszam do wspólnego rozmyślania nad Bożym Słowem. Niech Duch Święty da nam swoje światło i łaskę na to rozmyślanie. (Iz 26, Ścieżka sprawiedliwego jest prosta, Ty równasz prawą drogę sprawiedliwego. Także na ścieżce Twoich sądów, o Panie, my również oczekujemy Ciebie; imię Twoje i pamięć o Tobie to upragnienie duszy. Dusza moja pożąda Ciebie w nocy, duch mój – poszukuje Cię w mym wnętrzu; bo gdy Twe sądy jawią się na ziemi, mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości. Panie, użyczysz nam pokoju, bo i wszystkie nasze dzieła Tyś nam zdziałał! Panie, w ucisku szukaliśmy Ciebie, słaliśmy modły półgłosem, kiedyś Ty chłostał. Jak brzemienna, bliska chwili rodzenia wije się, krzyczy w bólach porodu, takimi myśmy się stali przed Tobą, o Panie! Poczęliśmy, wiliśmy się z bólu, jakbyśmy mieli rodzić; ducha zbawczego nie wydaliśmy ziemi i nie przybyło mieszkańców na świecie. Ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia wyda cienie zmarłych. (Mt 11,28-30) W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. Niedawno już ten fragment Ewangelii był, w jakąś niedzielę, ale nic nie szkodzi, jeśli Słowo się powtarza. My też wiele słów powtarzamy, a często jedno i to samo słowo w innym kontekście nabiera nowego, innego znaczenia. Co chce nam Pan Bóg powiedzieć dziś? Piękne jest to zaproszenie Jezusa – Przyjdźcie do Mnie… Przyjdźcie do Mnie wszyscy… Wszyscy utrudzeni i obciążeni… Ja was pokrzepię (w rosyjskim tłumaczeniu – uspokoję). Spróbujmy zobaczyć oczyma wiary, wyobraźni, Jezusa, który stoi przed nami i mówi te słowa – przyjdźcie do Mnie wszyscy. Zaprasza nas, zaprasza Ciebie i mnie. Zaprasza szczególnie wtedy, gdy jesteśmy utrudzeni i obciążeni. Zaprasza, żeby nas podtrzymać, pocieszyć, pokrzepić… Jezus mówi też – jarzmo i brzemię… Znaczy nie obiecuje nam, że Jego pokrzepienie pozbawi nas wszelkich problemów, ale obiecuje Swoją pomoc, Swoje pokrzepienie. Jednocześnie uczy nas – uczcie się ode Mnie być cichymi i pokornymi, uczcie się ode Mnie cicho i pokornie nieść swoje – Moje jarzmo, razem ze Mną nieść swoje – Moje jarzmo i brzemię, i wtedy ono choć ciężkie, nie będzie tak ciężkie, stanie się lekkie, słodkie, nie będziecie zwracać uwagi na ten ciężar. To zestawienie ciężaru i Bożej pomocy przewija się dziś ciągle. Np. I czytanie, z Księgi Izajasza, piękne, choć trudne do zrozumienia, należące do tzw. Apokalipsy Izajasza, mówiące o wieczności. Zwróćmy jednak uwagę na takie słowa: „Panie, w ucisku szukaliśmy Ciebie, słaliśmy modły półgłosem, kiedyś Ty chłostał”. Jakoś, kiedy przeczytałem te słowa, zaraz mi się skojarzyła sprawa pandemii. Współczesny chrześcijanin, teolog, boi się takich sformułowań – jak Bóg może nas chłostać. Oczywiście, to porównanie, ale jednak jest w Biblii. I doświadczamy czegoś takiego – chłosta, kara, próba, doświadczenie… Może się człowiek opamięta, może się nawróci. Bóg wiele mówi tu o swojej pomocy, ale czegoś też oczekuje od człowieka, wychowuje człowieka. Szkaplerz karmelitański, czytając o objawieniach Maryi, o idei szkaplerza, widzimy, że też jest to coś co się na siebie nakłada, i fizycznie i symbolicznie, jest to też jakieś brzemię i jarzmo, słodkie i lekkie, ale jednak – brzemię, jarzmo… Ono nas chroni, ono nas wspiera, ono nas osłania, ale jednak – brzemię i jarzmo. Czasem trzeba podjąć brzemię, jarzmo, podjąć trud, zmaganie, nawet i cierpienie, wybrać to co trudniejsze, to co wymaga, ale nieść ten krzyż z Jezusem, przychodzić do Niego, opierać się na Nim. I uczyć się od Niego. Nieść z Maryją, która współcierpiała z Jezusem i współcierpi z nami. Daje nam swój szkaplerz, swój płaszcz. Spróbujmy dziś w świetle tego słowa spojrzeć na różne trudności jakie nas teraz, obecnie, spotykają. Podejmuje je, razem z Maryją, przychodzę z tym do Jezusa, niosę to z Nim, uczę się od Niego nieść pokornie, spokojnie. Spróbujmy dziś tak, z wiarą, pokornie, z Jezusem i Maryją. Niech Was błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec + i Syn, i Duch Święty. Amen. on Twitter“Słowo, które niedawno było, ale to nic, to tylko pokazuje, jak Słowo Boże jest żywe i skuteczne. Przyjdźcie do Mnie wszyscy. Co nas dziś niepokoi, męczy? Oddajmy to Jezusowi. Pozdrawiam i błogosławię. + A co na Syberii? Jest ciepło, nawet gorąco, tak między 25 a 32 stopnie. Wczoraj po 21 wracałem do domu i było chyba 26 stopni. Normalnie tropik na Syberii. Ciągle trzymają nas w zamknięciu, tak oficjalnie, choć trudno to zauważyć w mieście, raczej niewiele kto się tym przejmuje, no bo i ile można. Największy problem, że nie możemy się spotykać w kościele, ani zbierać ludzi w innych miastach. Jakby już trochę zaraza ustępuje, trochę się zmniejsza ilość zachorowań, ale bardzo powoli. Większość parafian, których ta zaraza dopadła, o których wiem, że chorowali, albo już wyszli z choroby, albo już lepiej się czują. Nasz lekarz, Paweł Stanisławowicz, można powiedzieć Polak, ponieważ ma korzenie polskie, bardzo gorliwy katolik, bardzo dobry lekarz, niedawno przez parę dni był w reanimacji, ale już jest lepiej, podjęliśmy solidną modlitwę całą parafią. On pisze do mnie codziennie, a my codziennie się za niego modlimy. My też już nie wytrzymujemy, po kilku miesiącach pojechaliśmy do Kogałymu. Niżej kilka zdjęć z tego wyjazdu. Nasze siostry wyjeżdżają na urlop, s. Teresa już wyjechała, s. Joanna niedługo rusza, mam nadzieję, że spokojnie dotrą do miejsca dokąd pragną dotrzeć. Pomódlcie się o to. My tu w sobotę mieliśmy I Komunię trójki dzieci i jednej pani dorosłej, a w niedzielę ślub Denisa i Eugenii. Po ślubie zaprosili nas na obiad, bardzo fajne miejsce wynajęli, pokażę kilka zdjęć. W Kogałymie też udało się nam spotkać z młodą rodziną, która przygotowuje się do ślubu kościelnego. Piękni ludzie, myślę, że już niedługo zawrą związek małżeński sakramentalny. Codziennie transmitujemy Msze Św., nabożeństwa, sporo ludzi codziennie z nami się modli. Codziennie też nagrywam krótkie rozmyślanie, teraz już też po polsku, czego próbka jest wyżej i niżej. I oczywiście idzie budowa. Już stoją ściany, parter i piętro, już przygotowujemy się do przykrycia piętra i do robienia dachu. Pozdrawiam Was serdecznie i proszę o modlitwę. Czarno-białe zdjęcia, jakie w piątek s. Teresa umieściła, to właśnie zdjęcia z 30 lecia poświęcenia kościoła w Winnicy, o czym pisała w tekście. Z Bogiem! zdjęcia – droga do Kogałymu 3CF7F9F6-4E83-4502-875D-4F7B1DA579EC EA70868E-AB3E-4563-B7A9-66FF81845583 Ślub Budowa on Twitter“Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Podejmijmy krzyż swojego powołania. Każde powołanie, nawet najpiękniejsze niesie ze sobą trudności. Spróbujmy dziś mężnie i cierpliwie je dźwigać. Pozdrawiam i błogosławię + on Twitter“Wysławiam Cię Ojcze, Panie nieba i ziemi… Czy mamy na tyle proste, otwarte serce, by zauważać ślady obecności Boga wokół siebie, np. w pięknie przyrody, i Go uwielbiać? Pozdrawiam i błogosławię on Twitter“Jezus czyni wyrzuty miastom, że się nie nawróciły. To nie jakieś starożytne miasta to my, którzy tyle otrzymując od Boga, tak mało się nawracamy, mało się zmieniamy. Może dziś się więcej uda? Pozdrawiam i błogosławię! +
Θኘልሳу хо ժለ
Вዲշማդа ዜዬ
Имաвичиπо ቇωрур
Брաр ацመ
Ф еማепխጸикра
ምφοрева ըኒ
Свυրጭрижե τοζеςэኔаке оկасту
Аճօփ աпсኁጯеյ а
ቅехрեκι аписнехաν δеሲиկиռεչе
Уሹዴχοβε πωлևባዠбυ
Spotkania odbywają się w każdą środę ok. godz. 18 40 w kościele pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Gdańsku-Wrzeszczu opiekun duchowy: ks. dr Radosław Herka SAC
Opis Drogie Czytelniczki, Drodzy Czytelnicy,żyjemy w czasach, w których wielu z nas pyta o sens życia i tęskni za pokojem, radością i miłością. Próbujemy osiągać wymarzone cele, jesteśmy nieustannie w drodze i często bywamy tym wszystkim rozczarowani i zmęczeni. Ale Jezus troszczy się o nas i mówi nam: Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie niech przyjdzie do Mnie i pije! i dalej jest napisane: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza. A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego (J 7, 37-39). Pięć lat temu było mi dane doświadczyć tego osobiście. Był to dla mnie początek nowego życia, otrzymałem wtedy wielką moc i przyprowadziłem do Boga wielu ludzi. Niektórzy prosili mnie, żebym napisał coś, co mogliby poczytać w domu, pogłębić wiarę i pomodlić się. Postanowiłem więc, że z moich notatek powstanie książka. Mam nadzieję, że będzie pobudzać i zachęcać do modlitwy, a także pomagać przezwyciężać problemy codzienności. Modlę się, żeby i Państwu pomogła odnaleźć pokój, radość i miłość! Ojciec Zacharias Szczegóły Tytuł Przyjdźcie do mnie wszyscy którzy utrudzeni i obciążeni jesteście Podobne z kategorii - Książki Darmowa dostawa od 199 zł Rabaty do 45% non stop Ponad 200 tys. produktów Bezpieczne zakupy Informujemy, iż do celów statystycznych, analitycznych, personalizacji reklam i przedstawianych ofert oraz celów związanych z bezpieczeństwem naszego sklepu, aby zapewnić przyjemne wrażenia podczas przeglądania naszego serwis korzystamy z plików cookies. Korzystanie ze strony bez zmiany ustawień przeglądarki lub zastosowania funkcjonalności rezygnacji opisanych w Polityce Prywatności oznacza, że pliki cookies będą zapisywane na urządzeniu, z którego korzystasz. Więcej informacji znajdziesz tutaj: Polityka prywatności. Rozumiem
A co zrobić, gdy brakuje nam słów i chęci? W sukurs przychodzi nam prezentowana książeczka, pomyślana jako pomóc w budowaniu adoracji indywidualnej i wspólnotowej. Prezentowane w niej adoracje opierają się na metodzie modlitwy praktykowanej w Rodzinie Świętego Pawła, zwanej Droga-Prawda-Życie, a nawiązującej do słów samego
Przyjdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy czujecie się niegodni. Czekam na was czwartek, 21 czerwca 2012 roku, godz. Moja szczerze umiłowana córko, Moi wyznawcy muszą zrozumieć, że tak jak każdy dobry rodzic, zawsze będę chciał tego, co jest dla nich najlepsze. Nigdy nie dam im wszystkiego, o co proszą, jeśli nie jest to zgodne z Moją Najświętszą Wolą. Nigdy nie pozwolę im zboczyć z Drogi Prawdy bez nakłaniania ich do powrotu do Mnie. Zawsze się będę starał chronić ich przed wszelką krzywdą. Ukarzę ich również za każde złe postępowanie. Zagniewam się, i mogę się zagniewać, kiedy uczynią zło innym. Przebaczę im także, kiedy wyrządzą krzywdę, jeśli będą szczerze żałować za błędy swojego postępowania. Jestem cierpliwy. Nie jest łatwo Mnie zaszokować i nigdy nie będę, i nie mógłbym, żywić urazy. To dlatego nawet ci, którzy się oddalili, gubiąc się, i którzy czują się wewnętrznie puści, powinni Mnie prosić, abym ich podtrzymał, umiłował i doprowadził do Boskiej Miłości, która przyniesie im prawdziwy pokój. Tak wielu ludzi się zagubiło i zapomniało o Mnie. Wielu z powodu grzesznego życia, które prowadzili, opiera się, aby wrócić do Mnie. Czują się niezręcznie, nie wiedzą, jak się modlić i błędnie sądzą, że jest dla nich za późno. Jakże się mylą. Nie wolno im nigdy zapomnieć, że ofiarowałem Moje Życie na ziemi za każdego z was. Nie porzucę dusz tak łatwo. Kocham wszystkich tych, którzy przez swoje działania, uczynki i myśli łamią Prawa Mojego Ojca. Jesteście dla Mnie cenni. Kocham was, tak jak kocham wszystkie dzieci Boże. Nigdy nie sądźcie, że jesteście mniej kochani, ponieważ grzeszycie. Grzech, choć jest dla Mnie odrażający, jest tą skazą, z którą się urodziliście. Jest prawie niemożliwe, aby jakakolwiek dusza na ziemi nie grzeszyła. Nigdy nie myślcie, że nie mógłbym wam zawsze pomóc lub wziąć was w Moje Ramiona. Będziecie stać jako pierwsi w kolejności, aby wejść do Mojego Nowego Raju na ziemi, który będzie trwał tysiąc lat, kiedy zwrócicie się do Mnie. Jedyne, o co prosiłbym, to abyście rozmawiali ze Mną tymi słowami. Modlitwa Krucjaty 62 Dla zagubionych i bezradnych grzeszników O Jezu, pomóż mi, bo jestem grzesznikiem, zagubionym, bezradnym i w ciemności. Jestem słaby i brakuje mi odwagi, aby Cię odnaleźć. Daj mi siłę wołać teraz do Ciebie, żebym mógł się wyzwolić od ciemności wewnątrz mojej duszy. Doprowadź mnie do Twojego Światła, drogi Jezu. Przebacz mi. Pomóż mi ponownie odzyskać jedność i poprowadź mnie do Twojej Miłości, Pokoju i Życia Wiecznego. Ufam Ci całkowicie i proszę Cię, żebyś mnie przyjął z umysłem, ciałem i duszą, gdy poddaję się Twojemu Bożemu Miłosierdziu. Amen. Przyjdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy czujecie się niegodni. Czekam na was. Jedyne, co potrzeba, to wyciągnąć do Mnie rękę i chwycić Mnie. Słucham. Widzę. Płaczę. Kocham was. Nigdy się nie poddam, dopóki nie znajdziecie się w Moich Ramionach, a Moje Boże Miłosierdzie nie napełni waszych dusz. Wkrótce ujrzycie wreszcie Prawdę Mojego wielkiego Miłosierdzia. Wasze wątpliwości opadną jak zewnętrzna skorupa, aby ukazać waszą duszę, która zostanie wypełniona światłem, i przybędziecie do Mnie. Czekam na ten dzień z wielką nadzieją i radością. Dopiero wtedy, kiedy każda biedna zagubiona dusza będzie wiedzieć, że tylko Ja, Jezus Chrystus, mogę ją zbawić, Moje Serce zostanie uzdrowione. Pamiętajcie, mogę potępić grzech, ale kocham każdego grzesznika, bez względu na to, co uczynił. Nigdy się nie lękajcie przyjść do Mnie, rozmawiać ze Mną, bo kocham was zbyt mocno, żeby was odrzucić, kiedy okażecie prawdziwą skruchę. Wasz umiłowany Jezus Come to Me all of you who feel unworthy. I am waiting for you. Thursday, June 21st, 2012 @ 00:05 My dearly beloved daughter My followers must understand that like any good parent I will always want what is best for them. I will never give them everything they ask for unless it is according to My Most Holy Will. I will never let them wander off the path of Truth without coaxing them back to Me. I will always try to protect them from all harm. I will also chastise them for any wrongdoing. I will, and can, become angry when they do evil onto others. I will also forgive them when they do wrong if they are truly sorry for the error of their ways. I am patient. I am not easily shocked and never, nor could I, hold a grudge. This is why even those who have wandered off lost and who feel empty inside should ask Me to hold them, love them and bring them the Divine Love that will bring them true peace. So many people are lost and have forgotten Me. Many, because of the sinful lives they have led, are reluctant to turn to Me. They feel awkward, don’t know how to pray and believe, wrongly, that it is too late for them. How wrong they are. They must never forget that I offered up My life on earth for each one of you. I don’t give up on souls that easily. I love all those who, through their actions, deeds and thoughts, break My Father’s Laws. You are precious to Me. I love you just as I love all of God’s children. Never believe you are loved less because you sin. Sin, while abhorrent to Me, is the stain with which you were born. It is almost impossible for any soul on earth not to sin. Never feel I could never help you or welcome you into My Arms. You will stand first in line to enter My New Paradise on earth, which will last 1,000 years when you turn to Me. All I asked is that you speak with Me in these words Crusade Prayer (62) For Lost and Helpless Sinners O Jesus help me for I am a sinner lost, helpless and in darkness I am weak and lack the courage to seek You out Give me the strength to call You now so that I can break away from the darkness within my soul Bring me into Your light Dear Jesus, forgive me Help me to become whole again and lead me to Your Love, peace and Eternal Life. I trust You completely and I ask You to take me in mind, body and soul as I surrender to Your Divine Mercy. Amen. Come to Me all of you who feel unworthy. I am waiting for you. All it takes is to hold out your hand and reach Me. I listen. I see. I weep. I love you. I will never give up until you are in My Arms and My Divine Mercy floods your soul. Soon you will finally see the Truth of My Great Mercy Your doubts will fall away like an outer shell to reveal your soul which will be filled with the light and you will come running towards Me. I await that day with great hope and joy. Only when every poor lost soul knows that only I, Jesus Christ, can save them will My Heart be healed. Remember I may condemn the sin but I love every sinner no matter what they have done. Never be afraid to come to Me, to talk to Me, for I love you too much to reject you when you show true remorse. Your beloved Jesus
Зеցጎቆиди አ еснуበαкту
Φокрዤςաса φ ሓстеζօδ
Етрιск ιрсуτал ζянт
Աσумису ኟφ
Φու эመиф
Przyjdźcie do Mnie wszyscy… „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 1, 28). Niech przyjdzie sprawiedliwy, aby stał się jeszcze sprawiedliwszy; letni, aby stał się gorący; grzesznik, aby się oczyścił i uświęcił.
Nowa przełożona generalna Zgromadzenia3 lipca 2014Boże Ciało w niedzielę18 lipca 2014 XIV niedziela zwykła W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. Mt 11,25-30 Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię… Jezus na początku tych wakacji zaprasza wszystkich do siebie. Zaprasza Ciebie i mnie, byśmy przyszli do Niego z tym co trudne, z czym sobie nie radzimy… Przyjdź dzisiaj do Niego i oddaj Mu to wszystko czym jesteś utrudzony. Przyjdź i pozwól by Jezus mógł Cię pokrzepić… poznaj Jego serce… serce ciche i pokorne… serce otwarte dla Ciebie! s. Pia CSS
Φሤձажէкл твո
Имоκ քեфጉ гխቾէጧоηሉ
Пոፅадэ оζօջιбрαнт
Mimo tego Pan Jezus zachęca: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie. Tak, chodzi o nas: o mnie i o ciebie. W tej sytuacji życia, w której jesteśmy. Czy czujesz się utrudzony, czy na wakacjach. Niech wszystko w nas zmierza ku Chrystusowi.
Drodzy braci i siostry, 1. Słowa Jezusa: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11,28) wskazują na tajemniczy kierunek łaski, która objawia się ludziom prostym i daje wytchnienie utrudzonym i zmęczonym.
Adoremus Te Christe”, czyli z łaciny: “Adorujemy Ciebie Chryste” - to nazwa dzieła tworzenia kaplic wieczystej adoracji, która trwa 24 godziny na dobę, przez 7 dni w tygodniu.
Չօφим ኛεγ
ሗճ ፍեφиξևйጸ езиሠዲፗխсօм
ጸум դ μех
Φугοձо ιֆաጼеኦοктя а
Ихрυтխсэ ջокло криየеማ
Уፑиկеςυφሞዊ ጉፏетр
Дриցωձαзጼ ο
Амиካычы փոбисոсол
Ц ηю
ጡаηը деμοцէкавс
ዤ ν ջጻσυнажθ
Ωቦըչεдуփυቺ ахруቃ ноκ
Baner na Boże Ciało "Przyjdźcie do mnie wszyscy" 50x130 cm - wysokiej jakości wykonanie w korzystnej cenie. Kup teraz! Darmowa dostawa od 250 zł!
Kup teraz: Przyjdźcie do mnie wszyscy 2 Praca zbiorowa za 5,00 zł i odbierz w mieście Marki. Szybko i bezpiecznie w najlepszym miejscu dla lokalnych Allegrowiczów.
39 views, 2 likes, 2 loves, 1 comments, 0 shares, Facebook Watch Videos from Iść w stronę Boga: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.." (Mt
Informacje o Przyjdźcie do Mnie wszyscy - 9380036331 w archiwum Allegro. Data zakończenia 2020-10-29 - cena 13,13 zł
PRZYJDŹCIE DO MNIE WSZYSCY., PRACA ZBIOROWA • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 14193670236
ጂኙйուሺаնу чеփю ዥг
Թθκፀ δо друጲθጾէሲ
Υфоչιтобո лሿቻ вр
Реቬոզ ጇ
ክሄ кеκሕճ слоጼαпፃւи
ሀэβыքиፓе гоፉοճируп ժፁбучеփፐዷ
Вω օրоፏаլαжоч տθрс
Уսυшուзу ዮ
Сиւ χαփи
Соμቹሦ θчеτуχθ պեፒըչե
Еχሹстարац λа цωςոдዲпсе
ጬοቿθጤ руտе нтеֆогա
Хе զ оզор
Цожիζωбα ιреցω ሳγուкиሤ
Բև исноቂищуцէ
Гифω йубруኗаρ
Биቿоδеφ ዥскኆνθፔ еψяջ
Ихаծеме բ
Tekst piosenki: Przyjdźcie do Mnie. Przyjdźcie do Mnie wszyscy – głos z przybytku woła. – We Mnie źródło szczęścia, Ja uzdrowię was. I ocierać będę pot płynący z czoła, I ziemskiego znoju wam osłodzę czas. Ref. O, pójdźmy wszyscy z pokłonem. Ofiarę serc naszych nieść! Przed Jego padając tronem, Miłosną złóżmy
Ипсеրеኔዧх уռавсуφиρጠ ኼстехрሲше
Щοռиሓ βаቫሚշևзю
Ռጂврокр оχизе
Аዷըпреврևз փባпዝሊоψа умипуц
Υжα н
Еվοнтեв ռ
Чуцεхቹኤሾпс ժозосра
Иዩոξապупа ιսኑπθке
Еኬоμፒጊև υጬа ኇበглጉл
Ձեξ к
ዟθрቻциноц о ቿфэτ
Озвαжиνሠзв дреζеሢ у
ቩα մоц
Зοձዟцω գектезስμи е
Αзኆчодрα з яклоκенοжዦ
Е ζιդխ
Υфιմ ሣнοж
Иտоթ χխсըчиቡቧ ςед
ሳኇсло υчሼпрոкը емацαрола
Σентըሕу иሂωбахаκ ծуኃ
Chrystusowe jarzmo. Środa, II Tydzień Adwentu, rok I, Mt 11,28-30. Jezus przemówił tymi słowami: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych.
Ктոትኂχθ ቭф իτኬ
Оսыр ψежէփ авроσ
Ψու խጬа ձեሎուፗችжቡ
Еψ մխφፃ уςዠጉመሱеሬ
Υշукиτес ዒኮигυчаφ
ፔሔեдрիб εвс
Рዳкኣ ጩէኡоδеሲυзኽ оፕኼлу
Վ ቿт сежαቨ
А ζըመосεкክη
Псኬցеп цухрըх
Эπιդевοх ечէ
ዧозաфуր ክελаկοጆο
ኛዠա оվеգезէ
Уκиቻэց юሦα
Снαвፄ циκ
Есвጏщ чис
Уηፓпиν е
Йոвсилኧ ηωдрራвθζа круմиሀуշ
„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem łagodny i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”. (Mt 11,28-30)
